Πιθανοί τόποι ταφής στο Κιόνελι και στο Βαρώσι

Sevgul Uludag

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ: 99 966518

Ένας από τους αναγνώστες μου, μου τηλεφωνεί για να μου πει κάποιες νέες πληροφορίες σχετικά με έναν πιθανό τόπο ταφής στο Κιόνελι.

Λέει τα εξής: «Πριν από χρόνια, η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων είχε σκάψει ένα μέρος στο Κιόνελι, έναν πιθανό τόπο ταφής, όπου δεν είχαν βρει τίποτα. Πρόσφατα άκουσα μια συζήτηση με κάποιους ανθρώπους που είχαν διασυνδέσεις με αυτό το μέρος. Ένας από αυτούς που είχε σχέση με το μέρος που είχε σκαφτεί, είπε: «Η ΔΕΑ είχε σκάψει σε λάθος μέρος. Έπρεπε να σκάψουν στο σημείο όπου ο φράχτης χωρίζει τη στρατιωτική ζώνη από την περιοχή. Αν είχαν σκάψει εκεί, θα έβρισκαν κάποια οστά, αφού ήταν γνωστό ότι εκεί είχαν θαφτεί κάποιοι «αγνοούμενοι» Ελληνοκύπριοι.». Όταν άκουσα αυτή τη συζήτηση, σας σκέφτηκα και σας καλώ για τον λόγο αυτό. Παρακαλώ ενημερώστε την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων για το θέμα αυτό, ώστε να μπορέσουν να ερευνήσουν ξανά αυτή την περιοχή και να δουν αν μπορούν να βρουν τον πραγματικό τόπο ταφής.».

Ευχαρίστησα τον αναγνώστη αυτό που μου έδωσε αυτές τις πληροφορίες και αμέσως τηλεφώνησα στην κ. Yaghmur Erbolay που είναι η συντονίστρια Ερευνών στο Γραφείο του Τουρκοκύπριου μέλους της ΔΕΑ και την ενημέρωσα για αυτές τις νέες πληροφορίες.

Η περιοχή είχε σκαφτεί το 2012 και η ομάδα εκταφής της ΔΕΑ δεν βρήκε τίποτε εκεί. Ενημέρωσα την κ. Yaghmur ότι ο αναγνώστης μου, μου ανέφερε την ίδια περιοχή, αλλά σε διαφορετικό σημείο όπου δεν έγιναν εκσκαφές – ότι ανέφεραν μια περιοχή κοντά στη στρατιωτική ζώνη κοντά στον φράχτη. Ελπίζω ότι η ΔΕΑ θα κάνει περαιτέρω έρευνες σχετικά με αυτές τις νέες πληροφορίες που τους δώσαμε.

Η αυλή ενός κτηρίου στο Βαρώσι

Ένας άλλος αναγνώστης μου τηλεφωνεί για να με ενημερώσει για έναν άλλο πιθανό τόπο ταφής στην αυλή ενός κτηρίου στο Βαρώσι. Λέει ότι είχε μάθει για αυτόν τον πιθανό τόπο ταφής από έναν πρώην ερευνητή της ΔΕΑ που είχε κάποιου είδους σχέση με ένα συγκεκριμένο κτήριο στο Βαρώσι και καταλαβαίνω ότι δεν μιλά για την περιφραγμένη περιοχή του Βαρωσιού αλλά για την «ανοιχτή» περιοχή. Λέει ότι το κτήριο αυτό είναι απέναντι από τα δικαστήρια στην Αμμόχωστο/Βαρώσι και ότι απέναντι από το κτήριο αυτό υπάρχει ένα κατάστημα που πουλάει εξαρτήματα αυτοκινήτων και σύμφωνα με τις πληροφορίες όταν μεταφέρθηκαν κάποια οστά Ελληνοκυπρίων από το Βαρώσι, είχαν πάρει κάποια από αυτά τα οστά «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων από την περιφραγμένη περιοχή του Βαρωσιού και τα είχαν θάψει στην αυλή ενός κτηρίου. Σύμφωνα με αυτά που άκουσε, είχαν σκάψει μια τρύπα, είχαν προσπαθήσει να κάψουν τα οστά και μετά έκλεισαν την τρύπα και έβαλαν τσιμέντο από πάνω για να μην υποψιαστεί κανείς ότι εκεί υπήρχε ένας ομαδικός τάφος με τα θαμμένα οστά κάποιων Ελληνοκυπρίων «αγνοουμένων». Λέει ότι ο πρώην ερευνητής, που δεν ζει πλέον, γνώριζε για αυτόν τον πιθανό τόπο ταφής και αναρωτιέται αν το ανέφερε ποτέ στη ΔΕΑ ή όχι. «Δεν θα με εξέπληττε αν δεν το ανέφερε», λέει. «Γιατί ίσως να μην ήθελε να μπλέξει. Τέτοιες μετακινήσεις γίνονταν σε στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις με μεγάλη μυστικότητα και παρ' όλο που το ήξερε, ίσως να μην ήθελε να αποκαλύψει την πληροφορία και να μπλέξει με κάποιες αρχές.».

Καταλαβαίνω τι λέει και, από ό,τι καταλαβαίνω, η περιοχή αυτή μας έχει επισημανθεί μέσω πληροφοριών κάποιων αναγνωστών μας όλα αυτά τα χρόνια. Μια από τις πιο πρόσφατες πληροφορίες ήρθε από μια πολύ αξιόπιστη πηγή, έναν από τους καλούς μου αναγνώστες, όταν πριν από χρόνια είχε ακούσει κάποιον θόρυβο και πήγε να ελέγξει και είδε ένα φορτηγό να φορτώνει ή να ξεφορτώνει κάποια οστά. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του Ντε Κουέγιαρ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν κάποιες αρχές φοβήθηκαν με αυτό το σχέδιο, αφού προέβλεπε την επιστροφή του Βαρωσιού στους κατοίκους του. Οι πληροφορίες που έχουμε είναι ότι με αυτόν τον πανικό άδειασαν κάποιους τόπους ταφής μέσα στην περιφραγμένη περιοχή του Βαρωσιού και μετέφεραν τα οστά κάποιων «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων. Είχαμε δείξει μαζί με τον αναγνώστη μου, ένα τέτοιο μέρος στους ερευνητές της ΔΕΑ, αλλά η περιοχή που έδειξε ο αναγνώστης μου – ο οποίος νομίζει ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας της μετακίνησης – δεν έχει σκαφτεί ποτέ από τη ΔΕΑ. Μια περιοχή που γειτνιάζει με το μέρος που έδειξε ο αναγνώστης μου είχε σκαφτεί στο παρελθόν, αλλά δεν βρέθηκε τίποτα.

Η νέα πληροφορία για την αυλή ενός κτηρίου στην περιοχή αυτή βρίσκεται περίπου πίσω από αυτό το μέρος που είχαμε δείξει πριν από χρόνια και δεν έχει ανασκαφεί ακόμη.

Μετακίνηση οστών

Το άτομο που βοήθησε στη μεταφορά μερικών από αυτών των οστών δεν ζει πλέον – πέθανε από καρκίνο πριν από μερικά χρόνια. Ήταν ένας από αυτούς που ήταν αναμεμειγμένοι στις δολοφονίες κάποιων Ελληνοκυπρίων στους κήπους της Perdjana στο Βαρώσι και σύμφωνα με κάποιες ιστορίες που άκουσα από αυτούς που τον γνώριζαν, κάποιες αρχές επικοινώνησαν μαζί του κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του Ντε Κουεγιάρ και του ζήτησαν να τους δείξει και να τους κατευθύνει στον τόπο ταφής στους κήπους της Perdjana στο Βαρώσι. Και ότι το είχε κάνει αυτό και βοήθησε να μεταφερθούν τα οστά κάποιων Ελληνοκυπρίων «αγνοουμένων» που είχαν θαφτεί εκεί. Το άτομο αυτό ήταν ένας ακλόνητος φασίστας που με απειλούσε για πολλά χρόνια εξαιτίας των όσων έγραφα για τους «αγνοούμενους» - ήταν εξαιρετικά αναστατωμένος που θα έβγαιναν στη φόρα πράγματα που θα αποκάλυπταν τα εγκλήματά του κατά των αμάχων κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1974. Υπήρχαν ισχυρισμοί ότι βίασε επίσης κάποιες γυναίκες και ότι χρόνια αργότερα, μετά το άνοιγμα των σημείων ελέγχου το 2003, μια κόρη που ήταν αποτέλεσμα αυτού του βιασμού τον έψαχνε και τον βρήκε. Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας συνάντησης, αν συνέβη πραγματικά ή αν είναι απλώς ιστορίες που επινόησαν οι άνθρωποι. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι προσπάθησε πολύ σκληρά να εμποδίσει τη δημοσίευση των άρθρων μου, επικοινωνώντας με ανθρώπους που γνώριζε και είχε επιρροή, προσπάθησε να σταματήσει τη «hotline τηλεφωνική γραμμή» που είχα δημιουργήσει με τα κινητά μου τηλέφωνα ξεκινώντας από τον Μάιο του 2006 και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα. Πίεσε πολύ τους ανθρώπους να μιλήσουν με αυτούς που ήταν σε θέση να ασκήσουν πίεση για να σταματήσουν τη δημοσίευση των άρθρων μου στην εφημερίδα Yeniduzen και ταυτόχρονα έγραφε απειλητικά άρθρα εναντίον μου.

Ένας φίλος του που ήταν ο γιατρός του, μου είπε ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια, έπρεπε να πάρει φάρμακο για να κοιμηθεί και του έλεγε πως τον «στοίχειωναν» αυτοί που είχε εκτελέσει. Ότι αυτό είχε συμβεί αφού είχε βοηθήσει να μεταφερθούν τα οστά των «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων που είχε σκοτώσει. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρη, ότι μέχρι το τέλος του – δηλαδή μέχρι τον θάνατό του – από τι γνωρίζω, δεν μετανόησε ποτέ, δεν λυπήθηκε ποτέ για όσα έκανε και δεν προσπάθησε ποτέ να μιλήσει και να βοηθήσει τους συγγενείς των «αγνοουμένων» να βρουν τα οστά των αγαπημένων τους προσώπων. Αντίθετα, συνέχισε στον δρόμο του ακραίου εθνικισμού, βοηθώντας στη δημιουργία ομάδων νεολαίας και δηλητηριάζοντάς τους με τις αρρωστημένες ιδέες του ακραίου εθνικισμού του. Μέχρι που πέθανε, συνέχισε τον εξτρεμισμό του, όπως κάνουν πολλοί από αυτούς τους ακραίους εθνικιστές, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, χωρίς να υποκύψει σε λίγη ανθρωπιά για να βοηθήσει τους συγγενείς των «αγνοουμένων» και πέθανε από καρκίνο χωρίς να δείξει κανενός είδους μεταμέλεια για αυτό που έκανε. Είχε σκοτώσει ομάδες αθώων αμάχων που είχαν εγκλωβιστεί στους κήπους της Perdjana, μέχρι που ένας Τούρκος αξιωματικός το ανακάλυψε και σταμάτησε αυτόν και κάποιους Τουρκοκύπριους φίλους του να το κάνουν αυτό. Τέτοιες είναι οι ιστορίες από τον τόπο μας που πρέπει να αποκαλύψουμε και να μάθουμε από αυτές και να καταλάβουμε ότι τέτοιες ενέργειες εναντίον αμάχων δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθούν στο μέλλον και γι' αυτό πρέπει να μάθουμε για τις θηριωδίες και των δύο πλευρών – των εξτρεμιστών των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων – και να βεβαιωθούμε ότι δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον. Ότι πρέπει να καταγγείλουμε τέτοιες ενέργειες από όπου κι αν προέρχονται, ακόμα κι αν προέρχονται από τη «δική μας πλευρά».

Άποψη από πιθανό τόπο ταφής στην Αμμόχωστο.

Μια περιοχή στο Κιόνελι την οποία μας είχαν δείξει κάποιοι αναγνώστες μας στη ΔΕΑ ως πιθανό τόπο ταφής.

​ ΛΕΖΑΝΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Ο μάρτυράς μας είδε μια μπουλντόζα και ένα φορτηγό να απασχολούνται εδώ το 1993.