Όταν ηγέτης των Τ/Κ ήταν ο Ακιντζί

Σαν χθες, 26 Απριλίου, το 2015, ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας αναδεικνυόταν ο Μουσταφά Ακιντζί. Οι Τ/Κ είχαν δύο επιλογές ενώπιόν τους: Τον διχοτομιστή και εγκάθετο της Άγκυρας, Ντερβίς Έρογλου, και τον προοδευτικό, υπέρμαχο της λύσης και της επανένωσης, Μουσταφά Ακιντζί. Και εμπιστεύτηκαν τον πολιτικό, πρώην δήμαρχο Λευκωσίας, επαναπροσεγγιστή και βαθιά Κύπριο, Μουσταφά Ακιντζί.

Και γέλασε το χειλάκι των όπου στην Κύπρο υπέρμαχων της λύσης, γιατί μετά τον Έρογλου και τις αρνήσεις του και τις αδιαπραγμάτευτες θέσεις του, με τις οποίες ακύρωνε Συμφωνίες Κορυφής, αποφάσεις, ψηφίσματα και με τις αμφισβητήσεις του έστελνε στο πυρ το εξώτερον τα συμφωνηθέντα του προκατόχου του, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ με τον Δημήτρη Χριστόφια, ήρθε ο Ακιντζί. Και δεδομένων των όσων διακήρυττε,, τότε, ο Νίκος Αναστασιάδης, θέλαμε να πιστεύουμε πως ξημέρωναν καλές μέρες για την Κύπρο. Θέλαμε να πιστεύουμε πως αυτά που έλεγαν και οι δύο ηγέτες τα εννοούσαν και εκείνες οι όλο κατάνυξη συνάξεις με τις ζιβανίες στον μακρύδρομο της Λήδρας, θα είχαν αποτέλεσμα.

Ο Μουσταφά Ακιντζί, δεν λοξοδρόμησε από όσα διακήρυττε. Δεν ξέφυγε ποτέ από την προσήλωση στον στόχο της λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Δεν δυναμίτισε ποτέ το κλίμα, υιοθετώντας προτάσεις αντίστοιχες με αυτήν του ΕΛΑΜ για γιορτασµό της επετείου του ενωτικού δηµοψηφίσµατος, δεν αμφισβήτησε ποτέ προθέσεις της Γραµµατείας του ΟΗΕ, δεν απαξίωσε κανέναν ΓΓ του διεθνούς οργανισμού, δεν έκρυψε ή εξαφάνισε πρακτικά, δεν ειρωνευόταν ηµεροµηνίες, σχολιάζοντας υποτιµητικά µε αναφορές του τύπου «προφορικά έγγραφα»… Και δεν σηκώθηκε ποτέ να φύγει από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης, όταν το Κυπριακό βρισκόταν στο παρά ένα της λύσης.

Και δεν τα έκανε ποτέ, έστω κι αν είχε απέναντί του την Τουρκία. Δεν υπέκυψε ποτέ στις αξιώσεις της Άγκυρας, αντίθετα δεν έπαυε ποτέ να μιλά για κάθε άλλο παρά ειρηνική επιχείρηση στην Κύπρο από μέρους της Τουρκίας.

Δεν καταφέραμε όμως να συνεννοηθούμε με τον διαλλακτικό Ακινζτί. Και να υπογράψουμε τη λύση, όταν φτάσαμε σε ακτίνα λύσης. Γιατί είχαμε προεδρικές εκλογές κι έπρεπε να γαργαλήσουμε τα αφτιά των πάντων, για επανεκλογή.

Σε μια συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ, ήταν Αύγουστος του 2019, έλεγε ο Ακιντζί: «Σε µια άτυπη συνάντηση µε όλες τις πλευρές, πρέπει να διασαφηνιστεί τι ακριβώς θέλουµε, ποιος είναι ο στόχος, υπάρχει όραµα και αυτά που λέµε έχουν βαρύτητα; Το θέµα του φυσικού αερίου δεν αποτελεί προϋπόθεση για να αρχίσει µια διαπραγµατευτική διαδικασία. Όλοι βλέπουν πως η πορεία που έχουν πάρει τα πράγµατα δεν είναι καλή και εάν δεν πετύχουµε θετικές εξελίξεις στο νησί, αυτό θα επηρεάσει το κλίµα και την ένταση γύρω µας, η οποία θα αυξηθεί. Η µεγαλύτερη προσδοκία µου είναι να εξαλειφθεί η ένταση, να δηµιουργηθεί ένα έδαφος για καλές εξελίξεις…». Και τα έλεγε και τα εννοούσε ο Ακινζτί. Πόσα από όσα λένε οι δικοί μας ηγέτες για λύση τα εννοούν;